Met stijgende verbazing hebben we de vergunningaanvragen van Smits co-vergisten in de Princepeel bij Wilbertoord gelezen.
Een ondernemer met alle m.n. financiele middelen laat een aanvraag indienen, een omgevingsdienst is niet bij machte om dit goed te beoordelen en een toevallige vrijwilligersclub moet in de touwen om het recht te breien.
We zijn benieuwd naar de reactie van het bevoegd gezag. Daarnaast zullen we ook in politieke zin uiting geven aan een gevoel van onmacht, die breed gedeeld wordt, nu dit zo overgelaten wordt aan een vrijwilligersorganisatie.
MLvC heeft op 3 maart 2019 zijn voorlopige zienswijze hierover bij de Omgevingsdienst Brabant Noord ingediend, op 21 maart volgde onze volledige zienswijze.
Omdat deze hele procedure dusdanig omvattend en complex is hebben wij op 9 april Gedeputeerde Staten gevraagd om ondersteuning ten behoeve van het inschakelen van professionele hulp. Op 11 april kregen we via Brabantloket te horen dat ons verzoek “niet binnen de gestelde 5 dagen” behandeld kon worden. Maar dat “De te verwachten behandel termijn is gesteld op 5 - 10 dagen".
Omdat we eind juni nog steeds niets gehoord hadden stuurden we op 23 juni een "Herhaald Verzoek" met verwijzing naar de termijnoverschrijding, daarop komt weer geen reactie.
Op 15 juli stuurden we daarom een brief aan Gedeputeerde Staten met een verzoek om antwoord.
UIteindelijk, op 26-october 2020 kregen we een afwijzing met een laffe argumentatie en bovendien gaat men voorbij aan de veel te lange periode voordat er een antwoord kwam.
Begin december 2020 zijn er Statenvragen gesteld door 50+: "Omdat de inrichting in strijd met de vergunde situatie in werking is, is een handhavingstraject gestart. In het kader van dat traject is een last onder dwangsom opgelegd.” Er werd een last onder dwangsom opgelegd vanwege afwijkingen van de vergunde situatie. Kortom de ondernemer is illegaal bezig. Het gaat om een bedrag van max €16.500,- om binnen 6 maanden de illegale situatie op te heffen. Dit kan ook door een nieuwe vergunning aan te vragen. De last onder dwangsom dateert van maart 2020.
En na bijna vijf jaar wordt op 21 december 2020 de vergunningaanvraag ingetrokken.
Omdat er veel onduidelijk is doen doen wij op 8 april 2021 een WOB verzoek bij de ODBN voor alle correspondentie sinds maart 2020.
Hierop ontvingen wij een beperkt aantal stukken.
Daarnaast hebben wij een aantal vergunningen uit het verleden opgevraagd om een beter beeld te krijgen van de juridische status van de inrichting.
Op 3 juni heeft de provincie (ODBN) pas de revisievergunning van 23 maart 2010 ter beschikking gesteld. Ons verzoek was zoek. Toezending van de rest van de stukken wordt afhankelijk gesteld van bezwaren van de ondernemer. Eind week 23 horen we meer.
20 juni 2021: Het overgrote deel van de stukken ontvangen, Beschikking 7 juni 2011, Beschikking 19 april 2013, Beschikking 24 april 2019, de tekeningen.
Het laatste controlerapport is nog onderhevig aan bezwaar van de ondernemer. Hij zal bij de rechter een voorlopige voorziening moeten aanvragen, anders wordt dat ook ter beschikking gesteld.
8 juli 2021: Inmiddels is het controlerapport binnen. Het rammelt als grind in een zinken emmer.
Sept. 2021: Dit is reden voor de milieuvereniging om een handhavingsverzoek in te dienen. Het is triest dat de bescherming van de leefomgeving afhankelijk is van de inzet van vrijwilligers.
Waar is onze overheid? En hier gaat ruim 68 miljoen subsidie naar toe?
Op 11 november 2021 maakt Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant bekend dat zij van BV Landgoed De Princepeel een aanvraag voor een vergunning ingevolge de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht heeft ontvangen. De aanvraag betreft het wijzigen (toevoegen van enkele leidingen) van een 8-tal bestaande bassins (compartimenten), op de locatie Volkelseweg 57 Wilbertoord. Op 15 november 2021 heeft de provincie de beslistermijn met zes weken verlengd.
Tevens op 11 november 2021 beantwoordt GS Statenvragen van Lokaal Brabant n.a.v. het handhavingsverzoek. Vragen over “zeer penetrante zwaar overlast gevende geur ter plaatse aanwezig” worden ontwijkend beantwoord. Het kan immers ook aan anderen liggen, terwijl iedereen die er langs komt deze specifieke stank herkent. Het is de talk of the town. In de bijlage kan men kennis nemen van telkenmale optredende onvolkomenheden.
Op 30 november 2021 wordt er een vergunning aangevraagd voor het aanpassen van een bassin.
Op 9 december 2021 heeft er een gesprek plaats gevonden tussen de ondernemer en milieuvereniging Land van Cuijk. Gesproken is over de stank van de inrichting tot in de verre omtrek. Ondernemer gaf aan daar wat aan te willen doen, maar dat hij wacht op behandeling van de omgevingsvergunning door de provincie, die deze aanpassing mogelijk moet maken.
Het handhavingsverzoek van september is afgewezen. In het besluit ontbreekt een groot aantal stukken, we verzoeken om toezending.
6 april 2022: Inmiddels is een groot aantal stukken ontvangen. En een inhoudelijk gemotiveerd bezwaarschrift verzonden.
Op 13 juni 2022 wordt er een hoorzitting gehouden als gevolg van de weigering om te handhaven op ons handhavingsverzoek, het verslag daarvan.
De hoor- en adviescommissie adviseerd op 14 juli het bezwaar ongegrond te verklaren en het besluit in stand te laten.
Daarop beslist de omgevingsdienst op 10 augustus conform het advies van de adviescommissie om niet te handhaven.
Sept 2022: Er is inmiddels beroep ingesteld. Het gaat eigenlijk met name om de overtredingen waar op 23 maart 2020 een dwangsom tegen is opgelegd, maar die dwangsom is vervolgens eindeloos opgeschort.
October 2022: Op de op 4 december 2020 door de provincie ontvangen aanvraag voor een vergunning i.h.k.v Wet natuurbescherming van BV Landgoed De Princepeel, voor het uitbreiden/wijzigen de co-vergister, had de Milieuvereniging op 1 september 2022 een zienswijze ingediend.
Gedeputeerde staten beslist nu een positieive weigering: de vergunning word geweigerd omdat er geen vergunning nodig is. Maar een positieve weigering is niet gelijk te stellen met een natuurvergunning. Het biedt minder zekerheid aan de ondernemer.
Juridische uitleg:
Aan een positieve weigering kunnen geen voorschriften of beperkingen worden verbonden, terwijl het ook geen nieuw recht, een nieuwe referentiesituatie, oplevert. Dat betekent dat een activiteit die niet vergunningplichtig is alsnog vergunningplichtig kan worden. In dat licht is het goed dat het voornemen bestaat om voor intern salderen een vergunningplicht te introduceren. Daarmee wordt voor de uitbreiding of wijziging van een project zonder significant negatieve gevolgen t.o.v. de referentiesituatie een vergunning verleend.
Zie hierover ook de bronnen: Bart de Haan van Dirkzwager.
9 februari 2023: Dan komt de bekende truc uit de doos. Er wordt weer een nieuwe vergunning aangevraagd. En dan kan men zeggen: “Er is zicht op legalisatie en het bevoegd gezag hoeft dus niet te handhaven”.
We staken de strijd.
De Gelderlander publiceerde er op 28 september 2021 een artikel over.
Ter informatie: een bestuurlijke brief van het ministerie van LNV over co-vergisters, risico's, voorkomen en aanpak van fraude.
Op 14 maart onderzocht Teun van der Keuken in de uitzendingencyclus “De vuilinisman” het principe van een co-vergister: npostart.nl/de-vuilnisman/14-03-2021
